Polityka inwestycyjna IRGiT

Polityka inwestycyjna stanowi zbiór zasad w zakresie inwestowania środków pozostających w dyspozycji Izby Rozliczeniowej Giełd Towarowych S.A.

Priorytetowym celem polityki inwestycyjnej jest zapewnienie wysokiego standardu bezpieczeństwa inwestowanych środków, poprzez:

• dobór odpowiednich instrumentów finansowych o niskim ryzyku,
• dywersyfikację portfela inwestycji,
• ograniczenie wyboru kontrahentów do tych charakteryzujących się niskim ryzykiem kredytowym.

IRGiT S.A. dba także o zapewnienie płynności zainwestowanych środków, przy jednoczesnej maksymalizacji potencjalnego zwrotu z inwestycji.

Do środków, które podlegają inwestowaniu należą wpłaty wnoszone przez Członków Izby do systemu gwarantowania rozliczeń z tytułu składek na Fundusze Gwarancyjne.

Wymagania odnośnie kontrahentów

IRGiT zawiera transakcje inwestycyjne wyłącznie z instytucjami, których poziom ryzyka jest akceptowalny przez Izbę. Ocena poziomu ryzyka realizowana jest podstawie zewnętrznej i wewnętrznej analizy ryzyka kredytowego. Analiza zewnętrzna opiera się na ocenach uznanych oraz zaakceptowanych przez ESMA agencji ratingowych: Fitch, Moody’s oraz Standard&Poor’s. Dopuszczane są jedynie banki posiadające rating na stabilnym, akceptowalnym przez IRGiT poziomie zapewniającym najwyższy poziom bezpieczeństwa inwestowanych środków. W przypadku różnych ratingów przydzielonych przez agencje, brany pod uwagę jest rating o najniższej wartości.

Analiza wewnętrzna opiera się na ocenie sytuacji ekonomicznej banku wraz z określeniem potencjalnego ryzyka na podstawie wskaźników ilościowych. Podczas oceny poziomu ryzyka, IRGiT dokonuje ewaluacji w kontekście ryzyka poziomu wymogów kapitałowych, płynności, jakości posiadanych aktywów oraz poziomu zysku banku.

Zasady inwestowania

Aktywa wniesione przez Członków Izby oraz środki własne Izby utrzymywane są przez IRGiT w formie depozytów lub lokat bankowych. IRGiT może także lokować środki w transakcjach repo lub buy-sell-back, zabezpieczonych instrumentami dłużnymi wyemitowanymi przez Narodowy Bank Polski lub Skarb Państwa i denominowanymi w PLN, pod warunkiem że horyzont ich zapadalności nie przekracza okresu 2 lat. Wszystkie inwestycje dokonywane są w walucie PLN (która jest walutą rozliczeń oraz wnoszenia zabezpieczeń w IRGiT) z uwagi na chęć wyeliminowania ryzyka walutowego.

Aby zapewnić bezpieczeństwo środków IRGiT dąży do dywersyfikacji portfela inwestycji w odniesieniu do banków kontrahentów. Limit koncentracji na poziomie pojedynczego banku wynosi 30%, co oznacza, że maksymalnie 30% aktywów zgormadzonych w Funduszu Gwarancyjnym może być przetrzymywane w danym momencie w jednym banku. Limitowi temu nie podlegają środki lokowane w Narodowym Banku Polskim oraz Banku Gospodarstwa Krajowego.

Każdorazowa zmiana zasad lokowania środków opisanych w treści Polityki inwestycyjnej IRGiT podlega zatwierdzeniu przez Zarząd IRGiT. Realizacja Polityki inwestycyjnej wymaga każdorazowej akceptacji Komitetu Inwestycyjnego w formie protokołu inwestycyjnego, w którym zestawiane są dane dotyczące lokowanych środków oraz warunków na jakich są inwestowane.